Donatus, ars maior

Holtz, L., ed. (1981), Donat et la tradition de l’enseignement grammatical. Étude sur l’Ars de Donat et sa diffusion (IVᵉ-IXᵉ siècle) et édition critique, Paris, xix & 750 p.
Lindemann, F., ed. (1831), Corpus Grammaticorum Latinorum Veterum, I. Donatum, Probum, Eutychium, Arusianum Messium, Maximum Victorinum, Asperum, Phocam cont., Leipzig, viii & 392 p.
Negri, A.M. (1960), Elio Donato Ars grammatica maior, Reggio Emilia.
Putschen, H. van, ed. (1605), Grammaticae latinae auctores antiqui. Charisius, Diomedes, Priscianus, Probus, Magno, Paulus Diaconus, Phocas, Asper, Donatus, Servius, Sergius, Cledonius, Victorinus, Augustinus, Consentius, Alcuinus, Eutyches, Fronto, Vel. Longus, Caper, Scaurus, Agroetius, Cassiodorus, Beda, Terentianus, Victorinus, Plotius, Caesius Bassus, Fortunatianus, Rufinus, Censorinus, Macrobius, Incerti. Quorum aliquot nunquam antehac editi, reliqui ex Mss. Codd. ita augentur et emendantur, ut nunc primum prodire videantur, Hanau, 2804 p. & indices.

Schönberger, A. (2009), Die Ars maior des Aelius Donatus.Lateinischer Text und kommentierte deutsche Übersetzung einer antiken Lateingrammatik des 4. Jahrhunderts für den fortgeschrittenen Anfängerunterricht, Frankfurt am Main, 423 p.


OpenEdition vous propose de citer ce billet de la manière suivante :
Alessandro Garcea (3 janvier 2020). Donatus, ars maior. CGL. Consulté le 21 janvier 2025 à l’adresse https://doi.org/10.58079/mm4i


Laisser un commentaire

Votre adresse e-mail ne sera pas publiée. Les champs obligatoires sont indiqués avec *

Ce site utilise Akismet pour réduire les indésirables. En savoir plus sur comment les données de vos commentaires sont utilisées.